H ιδέα έπεσε τον Φεβρουάριο του 2013. Κάποιος από την παρέα αγόρασε μία επώνυμη μεταλλική σχάρα για την μοτοσικλέτα του, στην οποία επιτέλους θα μπορούσε να τοποθετήσει μια after market βαλίτσα –από τις γνωστές Ιταλικές της αγοράς, Givi ή Kappa, monokey system- χωρίς όμως την πλαστική βάση της, αλλά βιδώνοντας απλά το σχετικό κιτ της εταιρείας. Γιατί;
Οι εργοστασιακές βάσεις για βαλίτσες δεν κάνουν για φόρτωμα. Το σχήμα των περισσοτέρων ούτε
επαρκή επιφάνεια έχει για έναν ή περισσότερους μεγάλους σάκους, ούτε υποδοχές για να δέσει
κανείς με ασφάλεια και ευκολία το φορτίο διαθέτει. Καταλαμβάνοντας μάλιστα το
χώρο της σχάρας της μοτοσικλέτας στην
ουσία οι βάσεις αυτές κάνουν δυσκολότερο το φόρτωμα χωρίς βαλίτσα. Και δεν στοιχίζουν και λίγο αφού πάνε πάνω κάτω 60 με 70 ευρώ.
Ενώ είναι απλό διαμορφωμένο πλαστικό. Και όταν έχουν και μεταλλική υποκατασκευή ή στην καλύτερη περίπτωση από απλό σίδερο,
βαμμένο, βαρύ και όχι ανοξείδωτο, γι αυτό και κρυμμένο κάτω από το πλαστικό.
Το πρόβλημα λύνεται με την after market μεταλλική σχάρα που μόλις είχε φθάσει. Η τιμή της όμως είναι λίγο παραπάνω από το διπλάσιο μίας πλαστικής και σκαμπανεβάζει γύρω στα 120 με 130 ευρώ.
Τιμή απαγορευτική στην Ελλάδα της κρίσης όπου ένα καλό μεροκάματο σπάνια πια
φτάνει τα 60 ευρώ.
Εκεί κάπου έπεσε η ερώτηση; Μας γδύνουν ή όχι; Θα μπορούσε
να φτιαχτεί μια φθηνότερη σχάρα αλουμινίου με ίδιες αν όχι καλύτερες
προδιαγραφές; Στην Ελλάδα; Και να στοιχίζει λιγότερο από όσο η επώνυμη ξένη;
Και πόσο λιγότερο;
Κάπως έτσι άρχισε αυτό
το «Ημερολόγιο SαMαRώματος» για να καταγράψει την
προσπάθεια να δούμε αρχικά αν γίνεται. Στην πράξη όμως και όχι απλώς να το συζητάμε
πάνω από καφέδες και οινοπνευματώδη. Πρώτη στάση: στο σχεδιαστήριο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου